De nacompetitie. Na oefenduels als voorgerecht, de competitie als hoofdgerecht en voor de bofkonten een trainingskamp in een tropisch oord als lekker tussendoortje, schuiven nu ieder weekend op sportvelden clubs aan om zich eindelijk tegoed te doen aan het zogeheten toetje. Directe confrontaties om promotie of lijfsbehoud, geserveerd onder de lentezon op een groen laken over een lange tafel en waarop de spanning te snijden is als een koksmes door een luxe ijstaart met een hart van chocoladecake.
De korfballers van ADO uit ’s-Gravendeel lusten er wel pap van en zijn zelfs zo hongerig dat ze in één seizoen al hun tweede toetje hebben besteld. Na hun tweede plaats in de zaal en het gewonnen promotieduel, zitten zij op het veld alweer met een servet op schoot klaar voor hun dessert op 6 juni.
Zaterdag kregen de Hoeksche Waardse voetbalclubs FC Binnenmaas, NSVV, OSV en NBSVV hun toetje voorgeschoteld. Ook ZBVH nam dit seizoen nog een laatste gang en voor hun stond de Zeeuwse kluif DFS op de menukaart. Eind februari hadden de jonge Herculieden als ongeslagen koploper nog het uitzicht om, net als AZ, nu al op Ibiza te kunnen liggen. Maar net als met Feyenoord liep het iets anders.
In Zuid-Beijerland had zich op sportcomplex Hercules een zeldzaam grote menigte rond het hoofdveld verzameld, compleet met vuurwerk. Het tegen degradatie vechtende DFS was met een volle bus naar de Hoeksche Waard afgereisd om van hun galgenmaal ook een toetje te maken.
Als speler train je een jaar lang zo’n twee keer per week, speel je oefenduels en competitiewedstrijden, om uiteindelijk naar deze momenten toe te werken. In de kleedkamer van de thuisploeg was de spanning vooraf voelbaar en zichtbaar geweest. Maar de jonge, amechtig strijdende ‘kinderen van het dorp’ dwongen te weinig af en werden gedurende de wedstrijd getrakteerd op een zwaar te verteren en harde les; het duurt lang om iets te bereiken, maar het kan o zo snel weer afgelopen zijn.
Vijf dure, laatste minuten een week eerder in Burgh-Haamstede bij DFS, kostte ZBVH al het chocolaatje; promotie naar de derde klasse. Vlak voor tijd waren de Zuid-Beijerlanders op Schouwen-Duiveland met een man meer op een 1-2 voorsprong gekomen. Maar met het water al in de mond verslikten ze zich in hun eigen euforie: 3-2. Ronald van Lent, de keeper die in blessuretijd de beslissende treffer door zijn vingers had laten glippen, herstelde zich zaterdag met knappe reddingen. Maar met opnieuw in blessuretijd een bal achter zich in het net (0-1) zat hij voor zijn doel op de grond, met zijn armen over de knieën, alsnog verslagen voor zich uit te staren.
Hoe na de maaltijd het digestiefje smaakt, hangt vaak af van hoe het toetje valt. En dat werd na het laatste fluitsignaal zichtbaar. De gasten vierden hossend feest terwijl de ene na de andere gastheer naar de grond zakte. Want iedereen lust wel een toetje, maar het gevaar van lekkere trek is dat het o zo zwaar kan vallen.
Column van Jasper van Everdingen van Vrijlopen.nl
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
