We hebben het allemaal wel eens in het verkeer! Iemand houdt zich niet aan de algemene gedragsregels waardoor onverwachte situaties ontstaan waarop we niet kunnen anticiperen. De één accepteert het gelaten en de ander draait bijna door van woede.
Ikzelf zit ergens tussenin. Ik erger me aan dingen als ‘stoppen voor een fietser die over wil steken terwijl je voorrang hebt’ of ‘geen richting aangeven bij het verlaten van de rotonde, waardoor ik onnodig wacht’. Maar ook ‘niet rechts houden omdat je een paar kilometer verderop de linker baan moet hebben’ of ‘last-minute invoegen in een remmende rij’ ergeren mij. Soms reageer ik verbaal in de privacy van de auto, soms gaan mijn handen omhoog in een wanhoopsgebaar en een enkele keer gaat in een reflex de middelvinger omhoog. Daarbij moet ik wel zeggen dat het nooit mijn rijgedrag negatief beïnvloedt. Ik zal nooit gaan bumperkleven of ‘inhalen en op de rem trappen’.
Zo ook afgelopen maandag! Op de Tweede Dwarsweg rijdende, zie ik een auto op de Middelweg aan komen. Ik zie geen richtingaanwijzer, dus ik ga ervan uit dat hij op de T-kruising rechtsaf slaat richting de Schuringsedijk. Omdat hij de andere kant op zal gaan, blijf ik in het midden van de Tweede Dwarsweg rijden om daarna rechtsaf de Middelweg op te gaan.
Dan blijkt hij echter niet rechts maar links af te slaan! Naar mij toe dus! Geschrokken gooi ik het stuur om om hem te ruimte geven en terwijl hij passeert, gaat in een reflex de middelvinger omhoog. So far, so good! Behalve een adrenalinestoot en wat extra bermmodder op de auto, is alles goed gegaan.
Daags daarop wordt ik door een afgeschermd nummer gebeld. Zonder zijn naam te noemen begint iemand meteen snel en onverstaanbaar te praten. Als hij wat rustiger wordt, blijkt het de bestuurder van de auto te zijn, die wil weten waarom ik hem de middelvinger heb gegeven.
Ik vertel hem dat dat een reflex was omdat ik schrok dat hij zonder richting aan te geven opeens richting mij af sloeg, waardoor ik uit moest wijken.
Na een verhaal over voorrang omdat hij van rechts kwam, leg ik uit dat dat klopt, maar dat hij richting dient aan te geven zodat ik weet wat hij van plan is en ik daar rekening mee kan houden. Nu moest ik uitwijken omdat hij onvoorspelbaar reageerde!
Na wat opmerkingen over dat mijn gedrag geen goede actie is met een bedrijf in een dorp, vraagt hij of ik wel weet dat de maximum snelheid daar 60 km per uur is! Laat ik nou net één van de weinigen zijn die zich altijd redelijk goed aan de snelheid houdt op de Hoeksche wegen!
Op dat moment wist ik dat hij besefte dat hij fout zat en dus ging zoeken naar mogelijkheden om mij alsnog te bekritiseren. Eerst reed ik minstens 160 i.p.v. 60 (m’n auto haalt met moeite de 120 op de snelweg) en daarna reed ik opeens 80 volgens hem. Terwijl ik nogmaals uit leg dat ik daar nooit te hard rijd, maakt hij nogmaals een opmerking dat hij mijn gedrag in het dorp zal rondvertellen en hangt hij op.
De middelvinger in sommige situaties is bij mij een negatieve reflex waarvan het me nog niet gelukt is om die af te leren. Ik ben echter wel blij dat iemand, helaas anoniem, de moeite heeft genomen om mij daarop aan te spreken, waardoor ik kon uitleggen dat zijn verkeersgedrag (verzuimen richting aan te geven) tot gevaarlijke situaties en negatieve reacties leidt. Hopelijk went hij zich aan om voortaan de richtingaanwijzer te gebruiken en lukt het mij ooit om de vinger-reflex te onderdrukken.
Whisper Neko
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
