“Drie dagen,” zei Priscilla van Boskalis. “Dan zit die damwand erin.”
“En wij moeten naar een hotel. Maar het is niet link, zegt u steeds.”
“Alleen voor de zekerheid. Het is pal voor uw huis en er kan altijd wat gebeuren. Kijk naar Alphen.”
“Ja, heel geruststellend,” verzuchtte ik. “En waar gaan we heen?”
“Maasdam. Hotel-restaurant De Hoogt. Hebben ze een hele goede keuken.”
Dat wisten we. We eten daar weleens en het valt nooit tegen. Ze hebben daar naast de kaart ook een schoolbordmenu. Meteen al aantrekkelijk voor onderwijsmensen zoals wij. Boven de ingang een schoolbord met daarop drie keuzes voorgerecht, drie hoofdgerecht en drie nagerecht en je mag kriskras kiezen. Toen we daar aankwamen bleek ook de kamer voortreffelijk, met prachtig uitzicht op de Binnenmaas.
“Wat neem jij?” vroeg ik de eerste avond aan mijn vrouw. Het schoolbord lachte ons toe.
“Ik denk dat ik de zeewolf doe.”
Normaal zou ik dat dan ook doen. Als we ergens eten vind ik het altijd lastig om te kiezen. Neem ik iets anders dan mijn vrouw, dan ben ik drie van de vier keer jaloers op wat zij op haar bord heeft liggen. Maar dit keer kon dat wel, want we bleven drie dagen dus we konden het hele schoolbord doen. Liep ik vanavond achterstand op, dan zou ik haar daarna gemakkelijk weer in kunnen halen.
“Dan doe ik de varkenshaas,” zei ik blijmoedig.
Toen ons eten werd binnengebracht was het een waar festijn. De varkenshaas was meer dan voldoende, maar kon desondanks niet op tegen de zeewolf. Die was gigantisch. Geeft niks, dacht ik terloops, die heb ik morgen. Opgetogen zette ik mijn mes op mijn varkenshaas. Ik hoefde niet eens aan te zetten. Het mes gleed erdoorheen, malser kon niet. En alles op kosten van Boskalis, inclusief twee glazen wijn. Natuurlijk niet de huiswijn.
Na het eten gingen we terug naar onze kamer, om voor de TV nog lekker even uit te buiken. Met nog een glaasje wijn natuurlijk, uit een fles die we zelf hadden meegebracht. We zaten net wat in te dommelen toen mijn mobieltje ging.
“Met Priscilla.”
“O.”
“Ja, ik heb goed nieuws. Het gaat allemaal veel vlotter dan gepland. Die damwandplanken glijden erin als een mes door een malse varkenshaas en er was helemaal geen tegenslag. Morgenmiddag zijn ze klaar en dan mag u weer naar huis. Kunt u morgennacht weer in uw eigen bedje slapen. Met het hotel is het al geregeld. Die zijn het wel gewend. Goed hè?”
“Ja maar… mijn zeewolf dan?”
“Pardon.”
“Nou ja, ik bedoel, het zou toch drie dagen duren.”
“Kunt u nagaan hoe goed het is gegaan. Ik zei toch al, risico verwaarloosbaar. We lopen nu twee dagen voor op de planning.”
Ik zei maar niet dat ik nu achterliep. De volgende dag pakten we bedrukt de koffers in. De fles wijn werd een probleem. Hoe kreeg je die zonder kurk terug mee naar huis? Toen we alles in de auto hadden gestouwd gingen we nog even terug voor het ontbijt. Het was uit de kunst en toch smaakte het niet.
Lein van der Wulp
Meer lezen van Lein van der Wulp:
- Mannen van Maasoord (roman in de stijl van de columns over een middelbare school) – euro 19,50
- Kelderwesp (oorlogsthriller in de Drechtstreek) – euro 18,50
- Overal te bestellen, ook bij de auteur (gesigneerd).
Voor het laatste, mail naar [email protected] en vermeld uw adresgegevens
Disclaimer: De auteur wil benadrukken dat Boskalis in alle opzichten uitermate zorgvuldig heeft gehandeld en dat enige indruk die zou kunnen ontstaan dat dit niet het geval is geweest geheel voor rekening komt van de auteur, inclusief de verwijzing naar Alphen a/d Rijn.
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
