Dat mijn vrouw naar mij luistert wist ik al en spreekt natuurlijk voor zich. Dat ook de raden van Cromstrijen en Korendijk dat doen is een stuk verrassender, zeker en vooral ook omdat ik niet eens een inwoner ben van één van deze twee gemeentes. Of moeten we binnenkort spreken over – ik durf het nauwelijks op te schrijven – deze twee deelgemeentes? Waarlijk een pijnpunt in die contreien. Wat is het geval?
In een eerdere column schreef ik over het Oekraïne-referendum. Ik haalde me toen voor de geest dat er ook een referendum zou komen over de gemeentelijke herindeling. Ik sprak toen zelfs de hoop uit dat er een referendum zou komen over de opsplitsing van Strijen en Strijensas. Volgens één van mijn lezers allemaal nogal vergezocht.
Maar zie, ik word nu ingehaald door de werkelijkheid. Ongetwijfeld na het lezen van mijn column willen ze in Cromstrijen en Korendijk in navolging van mijn suggestie een referendum. De vraag moet dan zijn of de Hoekschewaard bestuurlijk op een hoop moet worden gegooid, dan wel of er sprake zou moeten zijn van samenwerking die heel vergaand mag zijn, maar officieel geen fusie hoeft te worden genoemd. Hoewel het verschil mij volstrekt niet duidelijk is, juich ik dit toch van harte toe. Al is het maar om het de burgemeester van die ene, nieuwe, grote gemeente niet aan te hoeven doen dat hij (of zij) alle gouden, diamanten en platina huwelijken en nog allerlei andere evenementen af moet lopen. Ik zie Aart-Jan Moerkerken nu al wekelijks met zijn giechel in het Kompas staan en die doet alleen nog maar Strijen. Nog meer en zo iemand loopt het risico aan de bijbehorende borrel en hapjes ten onder te gaan. Hoeveel burgemeesters zijn er al niet tegen een paaltje aangereden?
De bestuurlijke verwarring is nu groot. Wat als uit de uitslag in die twee gemeentes een grote voorkeur blijkt voor samenwerking en niet voor fusie? Aan de uitslag van een referendum moet je gehoor geven. Maar hoe willen ze dat gaan doen? Wij in Strijen hebben niet zo’n referendum. En in Binnenmaas moeten ze er niet aan denken. Daar zijn ze juist weer gek op fusies. Hoe Oud-Beijerland hierin staat laat zich raden. Hoe je er ook tegenaan kijkt, onze Hoeksche gezagsdragers werken zich steeds meer in de nesten en dat op zich is al kostelijk om mee te mogen maken. Moet je daar natuurlijk wel de humor van willen zien.
Dat ik voorspellende gaven heb staat nu wel buiten kijf. Dus laat ik er nog maar een paar doen. In Strijen voorzie ik een referendum over de vraag of Strijen ook een referendum moet houden. In Binnenmaas een referendum over de vraag of iets anders dan een fusie bespreekbaar is. En in Oud-Beijerland een referendum over de vraag of ze er Cromstrijen en Korendijk nog wel bij willen hebben. Na al die referenda doet de provincie dan een voorstel aan de Tweede Kamer en die gooit de boel gewoon alsnog op een hoop. Daar hebben ze niet eens weet van al die referenda en het verschil tussen samenwerking en een fusie is sowieso niet meer dan een academisch onderscheid. In de praktijk is het één pot bestuurlijk nat (zo zijn we toch weer terug bij die borrel), met als enige verschil dat je vier burgemeester kunt uitsparen.
Maar let op: dat referendum over die afsplitsing van Sas komt er gegarandeerd nog een keer. We zijn nou eenmaal het Hoeksche buitenbeentje en een voorspelling van ondergetekende is een voorspelling van ondergetekende. Daar kan je niet aan voorbijgaan.
Hoop trouwens dat mijn vrouw deze column niet leest. Komt ze net aan met de borrel waar ik om gevraagd heb.
Lein van der Wulp
Meer lezen van Lein van der Wulp (Vaderdagtip):
- Mannen van Maasoord (roman in de stijl van de columns over een middelbare school) – euro 19,50
- Kelderwesp (oorlogsthriller in de Drechtstreek) – euro 18,50
- Overal te bestellen, ook bij de auteur (gesigneerd).
- Voor het laatste, mail naar [email protected] en vermeld uw adresgegevens
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
