Als webmaster van svpiershil.nl heb ik al wat jaren mogen berichten over de fusie. In 2002 kwam het verhaal voor de eerste keer in het nieuws, daarna is het nooit meer verdwenen. Recentelijk werd het verhaal nieuw leven in geblazen, op initiatief van NBSVV, Piershil en Goudswaardse Boys werd een verzoek neergelegd bij de gemeente Korendijk.
Door het besluit van de ledenvergadering van Goudswaardse Boys is FC Korendijk verder weg dan ooit, zo kopte de krant. Maar waarom, zo vraag ik mij af. ‘Wij zijn er om te faciliteren’, zo laat wethouder Paul Boogaard weten namens gemeente Korendijk. Aan hem de taak om nu zijn goudswaardblauwe pet snel af te zetten. Piershil en NBSVV willen wel fuseren en naar een nieuw terrein. Om alle eerder genoemde redenen, Frans van de Steeg schreef er een uitstekend verhaal over. ‘We weten niet of dat levensvatbaar is’, zo laat onze wethouder optekenen. Niemand weet dat, feit is wel dat een prachtige nieuwe vereniging gaat ontstaan tussen het naar elkaar groeiende Piershil en Nieuw-Beijerland. En dat de kosten niet het probleem kunnen zijn, alleen de velden van NBSVV en Piershil brengen immers geld op volgens diezelfde wethouder. Dus wat is er veranderd? Niets!
Bij het besluit van Goudswaardse Boys heb ik gemengde gevoelens. Ja het is een prachtige club. Ja het is gezellig. Ja het familiegevoel is top. En toch stemt een kwart voor een fusie. Vanwege de buitenkans op een nieuw terrein voor onze jeugd, de toekomst van het voetbal in Korendijk lijkt na een fusie weer jaren verzekerd. En vanwege het besef dat de gezelligheid ook een schijngezelligheid is. Er bestaat afhankelijkheid van één persoon om de spirit in het eerste elftal op niveau te houden. Dat is mooi, maar kan iedere dag ten einde zijn. En alleen dankzij een samenwerking met de nu afgewezen fusiepartners bestaat er nog zoiets als representatief jeugdvoetbal bij Goudswaardse Boys.
Ik heb de afgelopen weken wat personen mogen spreken, afkomstig uit ‘dat kwart’ van de leden. Ze zijn teleurgesteld, ze verontschuldigen zich bijna. Maar gelukkig leven we in een democratie, de meerderheid beslist. ‘We moeten doorgaan zolang het kan’, dat was de strekking vorige week van het artikel waarin Serena haar hart liet spreken. Doorgaan tot de laatste het licht uit doet, want het is zo gezellig hier. Vanuit haar standpunt een begrijpelijke opinie.
Van de gemeente Korendijk wordt echter iets anders verwacht. Leiderschap en visie. De cijfers liegen niet. Vergrijzing, tekort aan vrijwilligers op alle fronten. De dorpen moeten leefbaar worden gehouden. De wens van NBSVV en Piershil om snel een fusie te bewerkstelligen hoort voor ons gemeentebestuur te klinken als muziek in de oren. Een buitenkansje om de leefbaarheid in de toekomst een impuls te geven. Een mogelijkheid om iets tastbaars achter te laten, voordat we één Hoeksche Waard worden. En we leven immers in een democratie. Twee clubs willen fuseren, eén niet. Wil je nu even de pet af zetten Paul? En keihard gaan knokken voor een fusie tussen Piershil en NBSVV. Het overgrote deel van de Korendijkse bevolking zou je dankbaar zijn. Winston Churchill zei het al: “Democratie is de noodzaak om af en toe te buigen voor de mening van anderen”.
Henk van den Heuvel, webmaster svpiershil.nl
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
