Ingezonden brief : Eens leuk nieuws over jagers in de Hoeksche Waard.. en gewoon door iemand die verder niets met de jacht te maken heeft

Afgelopen vrijdag had ik mijn dochtertje van 10 van school gehaald en gingen samen nog even de polder in. Op 2 percelen hier in de buurt werd er gejaagd. Bij het 1^e perceel zetten we de auto even aan de kant en bleven we kijken. Naar de samenwerking tussen de jagers/drijvers/honden en naar het daadwerkelijk schieten. In het kader van educatie vertel ik mijn dochter wat er gebeurd en waarom. Ze keek er met grote ogen naar en luisterde goed. Bij dat 1e perceel liepen er al een aantal jagers met prooi richting hun auto’s.

Mijn dochter wilde graag de hazen van dichtbij bekijken. Dus heb ik de spreekwoordelijke stoute schoenen aangetrokken en ben met haar richting de jagers gelopen. Toch altijd even een dingetje om als buitenstaander zomaar op jagers af te lopen, Zeker met het anti jacht actie front in deze omgeving.  

Maar gelukkig werden we hartelijk te woord gestaan en mocht ze ook nog even een haas vasthouden om te voelen hoe zwaar die nou is. Dan werd door de jager uitgelegd hoe de haas na het schieten een nekklap krijgt zodat ze zeker weten dat het dood is. En dat ze niet willen dat het dier blijft lijden. Ook liet de jager zien hoe de blaas geleegd werd voordat het dier in de auto werd gelegd. De jagers vonden het een erg leuke interactie om zomaar een moeder met dochter wat uitleg te kunnen geven op een normale manier.

Wij gingen weer weg en verderop een 2^e perceel waren er nog jagers actiever aan het jagen. Daar weer de auto aan de kant gezet en het schouwspel goed bekeken. Zo zagen we hoe een aantal hazen werden geschoten, maar ook hoe er een aantal met rust werden gelaten. Zo kon er ook een fazant ontsnappen door hoog weg te vliegen. En een haas die heel dicht bij de jagers bleef zodat ze niet konden schieten.

Op het laatst werd er nog een eend geschoten die in het water viel. Op uitnodiging van de jagers mochten wij met 1 van hen die een hond had, mee gaan kijken hoe de hond ging apporteren. Een mooie samenwerking tussen baas en hond. De hond stond keurig onder appèl. Nadat de hond de eend naar zijn baas had gebracht werd er geen risico genomen en zorgde de jager er voor dat de eend met een beetje hulp naar het hiernamaals kon gaan. Ook hier was mijn dochter getuige van.

Erg leerzaam allemaal en wat een fijne ontvangst van de 2 groepen jagers. Mijn conclusie..Deze jagers hebben zowel respect voor de natuur.. voor mensen en voor de dieren. En beleven daarnaast ook plezier aan het jagen.

Na deze belevenis vroeg ik uiteraard aan mijn dochter wat ze er nu allemaal van vond. U moet weten dat zowel mijn kinderen als ik geen echte vleeseters zijn. Zogenoemde Flexitariërs. Zelf heb ik vanaf mijn 16^e tot mijn 45^e totaal geen vlees gegeten. Pas sinds 2 jaar weer minimaal.

Ze snapt het belang van het natuurbehoud en wildstandbeheer.. En vond het mooi om te zien hoe de jagers te werk gingen. Natuurlijk heeft ze ook wel moeite met het feit dat de dieren gedood worden. Maar haar onbevangenheid gebood haar ook te zeggen dat ze dit minder erg vond, dan dat ze bijv de vrachtwagens volgepropt met varkens en kippen naar de slachterijen ziet rijden.

Ik wil dan ook de bewuste jagersgroepen bedanken voor hun vertrouwen dat wij mochten kijken én beleven. Voor de uitleg en het beleven. Zo kan het dus ook!