Zo’n 40 jaar geleden verhuisde ik met mijn ouders mee naar de Hoeksche Waard.Een behoorlijke overgang van een buitenwijk in Rotterdam naar een dorp.Wat een blijheid, de kleine flatwoning werd verruild voor een grote eengezinswoning. Bovendien was de woning splinternieuw.Alle krachten van familie vrienden en bekenden werden bijgezet bij het woonbaar maken van het pandje.
En zo was ik binnen afzienbare tijd een Beijerlandse alsof ik met mijn enkels uit de klei was getrokken. Ik paste me aan. Het dorpse leven lag aan mijn voeten! De velden met rabarber om de hoek, die later door de bewoners geoogst mocht worden omdat er op deze plek een park werd aangelegd. Nou dat was wat mijn moeder betreft niet tegen dovemans oren. Een grote speeltuin voor haar. In en om ons huis kon je de rabarber vinden die later in tientallen weckpotjes terecht kwam, en de schuur vulde. De Hoeksche Waardse rabarber was niet meer weg te denken bij ons avondmaal. En wat de te denken van de losliggende piepers op het land, de uien, en als klap op de vuurpijl de amandelen. Die raapte mijn moeder uren achter elkaar om er kerstkoekjes van te maken. Het dorpse leven werd al snel geïntrigeerd in ons leventje.
“Op jacht naar de stevige jongens uit de klei”
Tijd om uit te gaan! Mijn hartsvriendin zou een weekendje komen logeren. We hadden een afspraak; we zouden es flink gaan stappen op het durp.Ik zou zorgen voor een leuke avond!De disco!! Op jacht naar de stevige jongens uit de klei! “We gaan er een paar aan de haak slaan” was ons thema.
Fietsend begon ik mijn zwerftocht op zoek naar het uitgaansleven. Er gingen heel wat kilometers in mijn kuiten zitten. “Was hier überhaupt wel iets te beleven?”Ik gaf niet snel op! In vreugde en dikke enthousiasme belde ik mijn vriendin om te vertellen dat ik een supergave discotheek had gevonden! Geweldige verlichting, groot gebouw. Ik had het allemaal vanuit de verte gezien.“Hier was het dus, op den diek. Het feest van dansen, zingen en flirten.”Zo anders dan in de stad!
Ik trok mijn mooiste jurk aan, mijn nieuwe schoenen en jas. Uren stonden we voor de spiegel om er op en top uit te zien! Nog even een snufje parfum en het feest kon beginnen!“Dag pap, mam! Jaja., weet het: 12.00 u thuis! Weg waren we!“Kijk daar in verte daar is het hé!” liet ik mijn vriendin die bij mij achter op de fiets zat, hijgend weten.” De wind vloog langs mijn oren in die open lange stukken!”. Wat hadden we er zin in!
De muziek was net iets anders dan dat we gewend waren. Het was stil in de omgeving. Geen fiets of auto te bekennen. We waren vast een van de eerste! Terwijl ik mijn fiets weg zette maakte mijn vriendin alvast vrolijke danspasjes.
“Vreemde geur”, maar wat wil je hier in de polder. We keken elkaar aan, trokken onze neus op, en allemachtig wat een idioot nummer werd er gedraaid. “Was dit een hit hier? “
En daar stonden we dan oog in oog met de meest grootste varkens die je je maar kon bedenken, de een nog viezer dan de andere en sommige zo dik dat je bijna niet kon zien wat de voor of achterkant was. Deze jongens hadden we echt niet voor ogen! Met elkaar knorde ze er oplos. Een lawaai! Wat het was het, ze gilde de hele boel bij elkaar! Zo werden dus de biggetjes gemaakt daar liepen er ook ontelbare van rond.
De Befaamde disco was de varkensstal van Boer Harm waar onder de rode warmtelampen van alles gebeurde behalve dansen!
Mijn eerste aanraking met de Hoeksche waard!!
Wat een hilarisch begin!
Anita van Bruggen
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
