Onlangs liep ik in het centrum van Oud-Beijerland in de Hoeksche Waard en werd overvallen door een naar gevoel bij het zien van de vele lege winkelpanden.
Een gat in het hart van onze nieuwe gemeente Hoeksche Waard! Waar eens alles bruisde heerst nu een soort van triestheid. De passage doet mij steeds meer denken aan een spookhuis!
Ook de grote jongens hebben het dorp verlaten.De panden staan te huur voor een flinke prijs. Wanneer een kleine zelfstandig de sprong waagt komt deze meestal van een koude kermis thuis en verdwijnt snel uit het zicht.
De web- shop’s vliegen de pan uit!
We hebben het allemaal druk, moeten van alles, wat is er dan makkelijker dan winkelen achter een beeldschermpje! En eerlijk is eerlijk, ik doe er soms aan mee.
Onlangs bestelde ik een jurkje en een shirt, fleurig en modieus. Dat viel nog niet mee! Manlief inclusief rolmaat kwam er zelfs aan te pas. Een behoorlijk klus!. Om de juiste maat te beoordelen moest gemeten worden volgens een aangegeven tabel.Gezellig samen winkelen!. Achter de laptop en meten maar! Lengte, breedte, hoogte, en niet te vergeten alle rondingen die moesten er nog bij opgeteld worden.Toen nog een wiskundige berekening er achteraan!! ! Man, man , echtscheiding nabij!
En daar lag dan het pakketje op de deurmat!
“Uh, uh, niet doen!”
Passen maar die handel! Met recht Handel!
Daar stond ik dan voor de spiegel, niemand die gezellig een babbeltje met me maakte en vertelde hoe het jurkje mij stond. Het enige contact wat ik had was die met mezelf.
Tegenover mij zag ik iemand met een diepe frons, afhangende schouders, een gewaad tot op haar enkels en een kleur die me deed denken aan uit de hand gelopen oliebollen. Iets tussen zwart en bruin in. Zelfs de vorm had er iets van weg! En de kwaliteit? Zeker niet om over naar huis te schrijven! Een gordijn die al eeuwen mee ging! Je kon er dwars doorheen kijken! En dat was nou juist net niet bedoeling voor deze lady al een tikkeltje op leeftijd” Uh uh, niet doen” liet de dame tegenover mij weten met een afkeurende blik. Het shirt liet ik voor wat het was! Ik kon zoal zien dat deze net tot onder mijn oksels zou rijken! Top voor een jong ding! Niet voor mij!
En toen weer inpakken! Wat een lol! Op een gegeven moment rolde ik alles ruw op en duwde het met geweld weer in de verpakking! Huppetee, weg ermee!
Doe mij maar een winkel waar ik kan voelen, passen, ruiken, showen, babbelen en sociaal contact kan hebben als ik daar zin in heb!
Een hart van Goud zoals eens was!
Anita van Bruggen-knape
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
