De zomer is fijn.
Weinig regen en weinig kleren.
Sleutel in je zak, zakje in je zak en wandelen maar.
Even wakker worden buiten.
Naar de boten staren die voorbij varen, hoofd in de wind.
Veel zorgen zijn daar al weggewaaid.
Daar komt de ‘buurman’
‘Ook even wakker worden? Drukke dag?’
Zijn vrouw is pas overleden maar hij gaat dapper door.
Onze honden spelen samen en drinken uit het water van het Hollands Diep.
Samen lopen we terug en komen een echtpaar tegen.
Honden worden aangelijnd en na passeren mogen ze weer los.
Een buurvrouw komt eraan met haar hondje.
Hij is al wat ouder en loopt niet meer zo snel.
‘Gaat het nog met hem?’
Ze loopt met ons mee terug.
De volgende dag ’s middags zitten er 3 oude mannetjes aan de picknicktafel bij de lichtopstand als ik aan kom sjokken met de hond.
‘Hey Jack, ben je daar weer eens?’
Kwispelend loopt hij op de mannen af en krijgt van één van hen een snoepje.
Ik krijg weetjes te horen over de boten en wat de mannen vroeger allemaal uitgespookt hebben toen ze nog jong waren.
Eén van de mannen loopt met een stok en hij vraagt standaard of de hond al gegeten heeft als ik aankom.
Het is een plek waar de bewoners van ons dorp elkaar ontmoeten.
’s Avonds in de schaduw op een bankje zitten en even uitpuffen voor ze weer verder lopen met de hond.
Vaak met aansluitend gezelschap en weer een nieuwtje rijker.
We kunnen ook naar het strandje lopen maar daar liggen vaak dode vissen waar de honden graag in rollen.
Er zijn mensen met kinderen die het niet fijn vinden als er een paar spelende honden tussen ze door rennen.
Een beetje afwisseling in het rondje, 3x per dag is ook fijn.
De zomer is soms niet fijn.
Er rijden wielrenners door ons kleine dorpje die ons uitschelden en met een noodvaart door de straten scheuren.
Die wielrenners zijn er iedere dag, in het weekend is het spits.
Er zijn toerisen, die hebben vaak ook honden.
De meeste zijn wel vriendelijk, sommigen niet.
Bang dat onze honden hun honden iets zullen doen.
Omdat ze denken dat het buitengebied is laten ze de hondenpoep vaak liggen.
Op het wandelpad…
Wandelpad
De toeristen fietsen over het wandelpad richting het pontje die ze naar Moerdijk brengt om daar vandaan een stuk verder te fietsen.
Ze denken dat ze alle recht van de wereld hebben en schelden en bellen als wij als wandelaars niet aan de kant gaan.
Ze moeten tenslotte de pont halen en het liefst eerst nog even naar de lichtopstand kijken en ze zijn al laat.
Dan loop je daar ook nog met een hond en ligt er poep op het pad.
Schandalig.
Herfst.
De pont vaart nog één weekend, de toeristen zijn bijna allemaal vertrokken.
De mensen die in de jachthaven verbleven zijn ook naar huis.
Het seizoen is over, we mogen weer vrijuit lopen.
Sinds vanmiddag hangt er een bord aan het begin van het wandelpad.
Met een rode rand eromheen.
Het is voor ons verboden om met honden naar de lichtopstand te wandelen.
Dag, sociaal contact met bekenden en onbekenden.
De bankjes zijn verboden terrein en de picknicktafel onbereikbaar.
Er zal wel iemand geklaagd hebben maar een handhaver is in geen velden of wegen te bekennen.
Een verbodsbord moest er komen, klaar.
Het seizoen is over, bij de lichtopstand blijft het stil.
Geen hond te bekennen.
Mary Romijn
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
