HOEKSCHE WAARD – De zomer van 2018 bleek achteraf in meerdere opzichten extreem. Het aantal dagen met zon, de droogte en de temperaturen zorgden voor records. En bij de regionale Bomenwerkgroep Fraxinus Excelsior kwamen dan ook meer dan eens bezorgde telefoontjes of mailtjes binnen van mensen die zich afvroegen hoe de oude en monumentale bomen erbij stonden? Hoog tijd dus voor een onderzoek.
En einde september werd dan ook tijd uitgetrokken om eens ‘een rondje langs de velden’ te gaan maken, zoals dat in het radio(sport)programma Langs de Lijn wordt genoemd. Tijdens de laatste twee weken van de maand werden de monumentale bomen en een aantal beeldbepalende bomen eens ‘onder de loep genomen’. En de oude reuzen bleken op een enkele uitzondering na het extreme zomerweer redelijk tot zelfs goed te hebben doorstaan. De paar bomen die er minder florissant bij stonden verkeerden al in een mindere conditie voordat de warmste zomer van de afgelopen honderd jaar voorbij kwam. Sommige soorten, zoals de platanen, notenbomen en esdoorns bleken over het algemeen de warmte zelfs heel goed te hebben verteerd. Dat is voor wat betreft de platanen en notenbomen op zich niet zo heel verrassend, want die voelen zich in een ‘normale’, warme zomer ook al wel op hun gemak. Een stuk opmerkelijker was dat veel populieren en zelfs de oudste zwarte populier in de regio, de monumentale zwarte populier in Sint Anthoniepolder de zomer ook goed hadden doorstaan.
Grondwater en ondergrond
Wat zijn de factoren die ervoor hebben gezorgd dat de monumentale ‘oudjes’ deze extreme omstandigheden konden weerstaan? Allereerst speelt mee dat ze door hun relatief hoge leeftijd letterlijk diep geworteld zijn in de Hoeksche Waardse kleigrond. Ze kunnen dieper aanwezig water naar boven halen en natuurlijk speelt ook die kleigrond mee. Die is tenslotte in staat water beter vast te houden dan bijvoorbeeld de zandgronden in hoger gelegen delen van Nederland. Maar er zijn ook in de Hoeksche Waard bomen gesneuveld door de extreme zomer van dit jaar. Het ging o.a. om enkele essen, esdoorns, wilgen en resistente iepen. In vrijwel alle gevallen betrof het bomen van tussen de 25-50 jaar oud. Een ander opmerkelijk gegeven was het feit dat de vooroorlogse iepen en dan met name de drie nog resterende monumentale iepen bij de Mariënhoeve er deze zomer bijna stuk voor stuk prachtig bij stonden. Terwijl veel jongere iepen blijkbaar moeite hadden met het koude einde van de winter en het eveneens erg koude begin van het voorjaar, bleek dat deze oude reuzen daar totaal geen hinder van ondervonden.
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
