Mevrouw Sawtschenko is vandaag maar liefst 104 jaar geworden. De in 1920 in Kiev (Oekraïne) geboren Annie heeft in haar leven heel wat meegemaakt. Toch is ze nooit bij de pakken neer gaan zitten. Vanochtend kreeg ze in ’t Huys te Hoecke (Puttershoek) bezoek van locoburgemeester Paul Boogaard. Voor deze bijzondere verjaardag had de locoburgemeester een mooie bos bloemen en een doosje bonbons meegenomen. Namens het gemeentebestuur feliciteerde hij haar hartelijk met het bereiken van deze hoge leeftijd.
Meedoen met activiteiten en genieten van het eten
De 104-jarige gaat nog steeds naar activiteiten van ’t Huys te Hoecke, meestal samen met haar buurvrouw Jopie. Jopie is haar tot grote steun. Zeker als andere mensen mevrouw Sawtschenko niet goed kunnen verstaan, een gevolg van de TIA die ze heeft gehad. Regelmatig facetimen de 104-jarige en haar dochter met elkaar. Wanneer zij haar moeder niet begrijpt, dan vertaalt Jopie wat ze zegt. Het horen, zien en praten gaan mevrouw wat minder goed af, maar ze eet nog goed en geniet van de maaltijden.
Bewogen leven achter de rug
Mevrouw Sawtschenko heeft een bewogen leven achter de rug. Ze is geboren in Kiev. Doordat er een stuwdam werd aangebracht, is ze verhuisd naar Zaporizja. Dat is nu een oorlogsgebied. Als jong meisje werd zij tewerkgesteld bij de aanleg van de spoorlijn in Finland. Als 23-jarige werd ze naar Duitsland gestuurd, waar ze als dwangarbeidster bij verschillende families werkte. Ze werkte op het platteland, omdat veel Duitse mannen naar het front waren gestuurd. Tijdens het koeien melken dronk ze zelf melk, want anders had ze niets te eten. Ze is daar ziek geweest en raakte ondervoed. In Duitsland leerde ze haar latere man kennen. Na de oorlog kreeg ze de keuze: terug naar Rusland of met hem mee naar Nederland. Ze koos voor het laatste en trouwde bij de Amerikaanse ambassade.
Nooit opgeven
In Nederland aangekomen ging zij bij haar schoonouders aan de Reedijk in Mijnsheerenland wonen, tegenover het busstation. Het viel niet mee om de Nederlandse taal te leren. Ze heeft zich moeten aanpassen, maar gaf nooit op. Daarna verhuisden ze naar de Wilhelminastraat, waar hun enige kind werd geboren. Het gezin verhuisde later naar het Beatrixplein. Liefdevol heeft ze voor haar kleinzoon en kleindochter gezorgd wanneer dat nodig was. Mevrouw Sawtschenko had 3 broers, maar die zijn allemaal overleden.
Na haar huwelijk heeft zij veel landarbeid verricht. Aardbeien plukken, aardappelen rapen en bieten wieden. Ze was 40 jaar getrouwd toen haar man bij haar wegging. Daarna ging ze alleen verder en brak een moeilijke tijd aan. Tot rond haar 73e heeft ze als hulp in de huishouding gewerkt. Mevrouw Sawtschenko geeft de moed nooit op.
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
