Bas Lodder (1960-2024): allemansvriend en ondernemer in hart en nieren

Bas, die donderdag nog uren tevergeefs is gereanimeerd, was niet alleen de liefdespartner van Natasja: samen hadden ze in Numansdorp een restaurant, een hotel en waren ze verantwoordelijk voor veel evenementen met hun bedrijf Lodder Events & Sfeermakers. Bas stond zodoende niet alleen aan de wieg van veel evenementen in de gemeente Hoeksche Waard, hij was ook verantwoordelijk voor grotere evenementen in Ahoy zoals de doorstart van Jeugdvakantieland in Rotterdam.

“Ik ben als medewerkster bij Lodder begonnen en dat is een beetje in elkaar overgelopen”, vertelt Natasja. “Wij hadden nu al zo’n vijf jaar een relatie. Hij was liefdevol, impulsief, meelevend, echt een allemansvriend. Maar hij kon ook heel moeilijk nee zeggen en hield echt niet van confrontatie.”

Dat Bas een ondernemer was in hart en nieren, wisten zijn acht broers en zussen ruim 55 jaar geleden al. Zo ook zijn grote broer Ton Lodder: “Hij was zes, zeven jaar en zocht eikels en dennenappels en verzamelde kledinghangers bij kledingzaken. Die verkocht hij dan, als de zakenman die hij was. Dat zat er toen al in.”

Zelfs zijn broers en zussen werden door de jonge ondernemer, die opgroeide in Barendrecht, tot klanten gedoopt: “Mijn vader had een bloemenzaak en we hadden een groot huis boven de winkel met een grote zolder”, vertelt Ton. “Daar had hij een spookhuis gebouwd. Wij moesten als broers en zussen dan entree betalen voor het spookhuis. Op zijn zevende jaar wist hij al wat geld verdienen was”, concludeert zijn broer Ton. “Ondernemen was niet alleen zijn werk, maar ook zijn hobby.”

“Op latere leeftijd heeft mijn vader de bloemenzaak overgedragen aan mijn oudste broer en aan Bas. Mijn oudste broer is daar later uitgestapt en toen was het alleen Bas. Hij is daar echt mee doorgegaan. Moesten er bijvoorbeeld bloemen komen in het Feyenoord-stadion, dan kwamen die bij Lodder vandaan.”

Broer Ton vertelt hoe Bas niet door het ondernemen, maar door de liefde in Numansdorp terechtkwam: “Toen hij trouwde met zijn eerste vrouw is hij naar de Hoeksche Waard gekomen. Hij was al na twee jaar van haar gescheiden, maar zo is hij daar blijven hangen.”

Natasja vertelt hoe er ook later dieptepunten waren in het liefdesleven van Bas: “Zijn tweede vrouw, de moeder van zijn zoon Anthony, is bijna acht jaar geleden overleden. Dat was natuurlijk wel een moeilijke periode voor Bas. Hij wordt ook bij haar in het graf gezet, dat wist ik al vanaf het begin van onze relatie.”

“Toen ik iets met Bas kreeg, zat zijn zoon Anthony in Australië. Het contact met hem was soms moeilijk. Toch zou hij voor zijn zoon door het vuur gaan. Dat ze van elkaar hielden, staat als een paal boven water. Ook de laatste negen maanden was Anthony in Australië. Op 6 juni is hij teruggekomen naar Numansdorp. Daar was Bas hartstikke blij mee en trots op, dus dat is nu natuurlijk extra pijnlijk. Daarnaast had Bas met mijn zoon uit mijn eerdere huwelijk enorm goed contact.”

Vanuit Numansdorp ging Bas door met ondernemen en schopte hij het zelfs tot evenementen in Ahoy. Jolanda Jansen, de CEO van Ahoy Rotterdam, herkent de grote ondernemersdrift van Bas: “Hier is hij begonnen als bloemenman en uiteindelijk heeft hij van alles in Ahoy georganiseerd. Het meest in het oog springende is dan Jeugdvakantieland. Dat was voor ons typerend aan Bas. Jeugdvakantieland dreigde in 2015 te stoppen, maar Bas is erin gesprongen en heeft dat weer van de grond getrokken.”

Hans Visker, die bij Jeugdvakantieland allerlei lekkernijen verzorgde voor de kinderen zoals suikerspinnen, ziet Bas als een zakenman die graag de controle had, maar die ook dacht aan zijn medemens: “Als je iets doet met passie dan zit je altijd goed en passie is wat hij had. Hij deed veel voor de ander. Uiteraard moest hij er wel wat aan verdienen, maar een blij kind maakt jezelf ook blij. Ik vond dat hij ook een prettige manier van zakendoen had, in de vorm van elkaar het brood gunnen. Maar hij was ook altijd heel druk en had controle op alles.”

Het controlerende is iets wat Natasja in haar partner herkent: “Ik zei vaak tegen hem dat we niet 24/7 in het restaurant konden gaan zitten en mensen controleren. Dat loslaten ging de laatste tijd beter, maar hij kon het nog niet helemaal en dan hadden we echt nog wel eens felle discussies.”

Het combineren van zakelijk en privé was volgens Natasja niet altijd even makkelijk: “Zeker aan het begin heeft het best een tijdje veel stress opgeleverd. Hij had natuurlijk al veertig jaar ervaring en ik was een beetje nieuw in het ondernemen, dat namen we soms mee naar huis. Toch ging het scheiden van privé en zakelijk steeds beter de laatste tijd.”

De evenemententerreinen van Bas stonden in het dorp vaak vol, vertelt actief Numansdorper Rob Reedijk: “Hij wilde overal aan meedoen, zolang hij er ook wel een paar centen aan kon verdienen. Het werd uiteraard niet door iedereen gewaardeerd, er waren best wel mensen op het dorp die zeggen ‘het is weer Lodder die erbij betrokken is’. Maar zulke mensen heb je altijd en ik vond het juist fijn dat hij zulke dingen aanpakte, het houdt ons dorp levendig.”

“Hij droomde altijd heel groot”, vertelt Rob, die voorzitter is van het evenement de Paardenmarkt in Numansdorp. “Met kerst stond er niet één boom voor de deur, maar twintig. Hij verloor daardoor soms wel de kleinere zaken wat uit het oog. Aan de details moest je hem wel twee of drie keer herinneren, hij dacht meer aan het grotere plaatje.”

Met alle evenementen, het restaurant en het hotel had Bas het vaak druk. Natasja merkte dat hij soms wat rustiger aan wilde doen. “We waren echt een beetje Bourgondiërs, veel uit eten maar misschien te weinig op vakantie. Dat is nu anders gelopen dan we hadden gehoopt. Ik ga hem ontzettend missen en hij zal voor altijd in mijn hart zitten.”

Bas kreeg maar weinig tijd om het rustiger te gaan doen. Ton zag zijn broertje tot op het laatst ondernemen, de ochtend dat Bas kwam te overlijden was de eerste ochtend na weer een drukke week Paardenmarkt in Numansdorp: “Hij is in het harnas gestorven. Bij zijn hobby en zijn werk, wat toch soms best wel stressvol was, maar bij Bas merkte je dat nooit.”